Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, υπήρχαν πολλά μοναδικά έργα εικονογραφικών παιχνιδιών - ορισμένες σειρές παιχνιδιών έλαβαν μοναδικές συνέχειες. Για παράδειγμα, το ίδιο Rayman 3: Hoodlum Havoc, και οι ατρόμητες αποφάσεις οδήγησαν στην εμφάνιση πολύ ξαφνικών «πρωτοποριών» - όπως η Alice και οι The Sims του Αμερικανού McGee. Δεν υπήρχαν πολλά μεγάλα ονόματα στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών σε αυτό το σημείο, αλλά ένα από αυτά σίγουρα ακουγόταν συχνά - ο Timothy John Schafer. Ένας πραγματικός ζωγράφος με ασυνήθιστη εμφάνιση και δημιουργική προσέγγιση, ο Tim εργάζεται στη LucasArts Entertainment για περισσότερα από 10 χρόνια και τον θυμούνται καλά οι παίκτες για τη δουλειά του στη σειρά Monkey Island και ξεχωριστά έργα - Full Throttle και Grim Fandango. Τα πολύ δημοφιλή παιχνίδια του Shafer μόλις πρόσφατα έλαβαν remasters - αν τα χάσατε νωρίτερα, τότε αυτή τη στιγμή μπορείτε να φτάσετε στην αρκετά ανεκτική τοπική τιμή στο Steam. Το 2000, ο Τιμ πήρε μια δύσκολη απόφαση - αποσύρθηκε από τη LucasArts, ιδρύοντας τη δική του εταιρεία στο Σαν Φρανσίσκο με την επωνυμία Double Fine Productions. Μαζί με τον Shafer ήρθαν εκεί σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες του κώδικα και του σχεδιασμού παιχνιδιών, που τον εμπιστεύτηκαν περισσότερο από τα απρόσωπα αφεντικά στον αρχαίο τόπο. Ωστόσο, η ομάδα αποτελούνταν από έμπειρους ειδικούς, τα διακυβεύματα ήταν πολύ μεγάλα - η νέα εταιρεία ήταν υποχρεωμένη να κυκλοφορήσει τη δική της πρώτη ιδέα αρκετά επιτυχημένη για να κάνει όνομα στην οικονομική αγορά και την υλοποίηση της ιδέας του παιχνιδιού χρειάστηκαν έως και 5 χρόνια ανάπτυξης. Έτσι, το 2005, ο κόσμος παρατήρησε τους «Ψυχοναύτες», και ... πνίγηκε από το χειροκρότημα! 88 βαθμοί στον ιστότοπο του Metacritic, πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το "Game of the Year" από το EuroGamer και ακόμη και το BAFTA 2006 για το καλύτερο σενάριο. Είναι αυτή μια ευχάριστη επιλογή ή φυσικό αποτέλεσμα προσεκτικής δουλειάς; Ας μπούμε μαζί στην ουσία του θέματος σε δεκατρία χρόνια! Το βιντεοπαιχνίδι φαίνεται πολύ ευέλικτο - από τη μία πλευρά, η ποιότητα των γραφικών είναι αρκετά βατή σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές, κάτι που, κατά πάσα πιθανότητα, εξηγείται από τον μακρύ κύκλο ανάπτυξης. Αλλά η μοναδική οπτική εικόνα, από την άλλη πλευρά, αξίζει προσοχής - ειδικά ως αποτέλεσμα αυτού, η δουλειά του Schaefer ήταν πάντα εύκολο να ξεχωρίσει τους άλλους στο βάθος. Μεγάλα ή πολύ μικρά μέρη του σώματος, σκόπιμα γωνιώδεις υφές και απλή μινιατούρα του κόσμου γύρω μας με επεξεργασμένες υφές τραβούν άθελά μας τα βλέμματα. Το χαρακτηριστικό στυλ του Schafer και η μοναδική του πτυχή στο σχεδιασμό του κόσμου των παιχνιδιών ήταν αισθητά ακόμη και στην πρώιμη ιδέα της τέχνης για το βιντεοπαιχνίδι. Οι συζητήσεις και η μουσική είναι κορυφαία. Όταν ακούς την επικοινωνία των ηρώων, είναι δύσκολο ακόμη και να ανακοινώσεις ότι οι καλλιτέχνες που έπαιξαν τον ρόλο στη φωνητική υποκριτική του παιχνιδιού ήταν, εκείνη την εποχή, στο μεγαλύτερο μέρος των δικών τους νεοφερμένων, που μία ή δύο φορές είχαν προηγουμένως πήρε το ρόλο σε μικρούς ρόλους στα σχέδια της LucasArts. Ένας guest star ήταν ο Richard Stephen Horwitz, ο οποίος έδωσε φωνή στον Raz, τον κύριο πρωταγωνιστή του παιχνιδιού. Είναι δημοφιλής για τους φωνητικούς ρόλους του όπως το Alpha 5 στο Power Rangers, το Greyish Matter στο Ben 10 και το Zony στη σειρά Ratchet και Clank.
Το soundtrack διασκεδάζει επίσης τον ακροατή - όμορφες και διακριτικές συνθέσεις 21 κομματιών γράφτηκαν από τον Peter McConnell, τον οποίο γνώρισε ο Tim ενώ εργαζόταν στα Grim Fandango και Full Throttle. Αρχικά, το βιντεοπαιχνίδι αναμενόταν να έχει ενεργό soundtrack, αλλά η σχεδίαση επιπέδου αποδείχθηκε ότι ήταν η πιο κατάλληλη για το σύστημα «1 κάρτα = 1 μελωδία». Όσο για το gameplay, εδώ μίλησε με μεγάλη ακρίβεια ο Alex Navarra από την πύλη GameSpot. Παρατήρησε ότι η δημιουργικότητα είναι αισθητή σε κάθε απόχρωση του παιχνιδιού, παρά το γεγονός ότι είναι ένα συνηθισμένο platformer. Ταυτόχρονα, το βιντεοπαιχνίδι πηγαίνει πολύ ομαλά ακόμα και αυτή τη στιγμή, μια συμβουλή θα ήταν η δυνατότητα σύνδεσης joystick στον υπολογιστή για ευκολία ελέγχου. Το βιντεοπαιχνίδι κυκλοφόρησε στον υπολογιστή και στις κύριες κονσόλες (PS2, Xbox) και είναι προφανώς πιο άνετο να το χειρίζεσαι με sticks παρά με ποντίκι και πληκτρολόγιο. Ο κύριος πρωταγωνιστής - One - μπορεί πραγματικά να προτείνει σχεδόν τα πάντα σε έναν gamer. Εκτός από το παζλ της προσωπικότητάς του, διαθέτει ένα ολόκληρο σύνολο ψυχολογικών δυνάμεων που θα βοηθήσουν στο πέρασμα. Το ίδιο το gameplay είναι αρκετά πλούσιο, αλλά όχι πολύ. Ο πρωταγωνιστής δέχεται έως και 9 πιθανότητες - αυτό γίνεται ομοιόμορφα και βασίζεται στην ιστορία του παιχνιδιού, αλλά στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των βημάτων του μαθήματος δίνεται μια καλή γεύση από τη νέα αιώρηση, την τηλεκίνηση, την πυροκίνηση κ.λπ. Λοιπόν, σε ένα βιντεοπαιχνίδι δεν υπάρχει τέτοια αίσθηση σαν να σας δόθηκε μάταια μια συγκεκριμένη δεξιότητα - περιπλανώμενος στο μυαλό των πιο διαφορετικών ηρώων, θα χρειαστεί να εφαρμόσετε όλες τις δικές σας γνώσεις και δεξιότητες στη μάχη. Πριν από αυτό, σημείωσα ότι οι Psychonauts έλαβαν το βραβείο BAFTA για την καλύτερη ιστορία - και αυτό δεν ήταν απλώς μια όμορφη χειρονομία από την κριτική επιτροπή. Οι περιπέτειες του Raz στο στρατόπεδο φαίνονται μάλλον στριμμένες και γεμάτες από ξαφνικές στροφές. Η έμφαση κατανέμεται μετρίως μεταξύ της κατάστασης του παράξενου κόσμου των ιδιοκτητών των ψυχικών ικανοτήτων και των δια-ανθρώπινων σχέσεων με τα συστατικά του ψυχικού υπόβαθρου των ηρώων. Ο Tim Schaifer δεν ξέχασε τη νότα του χιούμορ της επωνυμίας, η οποία είναι εδώ με τη μορφή χαρακτήρων αναφοράς (Misha Bulgakov, Fred Bonaparte) και βασικών τμημάτων πλοκής, όπως το Super Sneeze Powder. Όλα αυτά προϋποθέτουν ένα όμορφο κοκτέιλ τρέλας, arcade χαράς και σεναριακής έλξης που θα ορμήσει και τους πιο απαιτητικούς gamers μέσα από το φανταστικό φως με την πρώτη ανάσα.
